ÜZÜLME. Zâr etme ey vîran gönül; âdâp usul bilmen gerek Bir imtihandan say ve gül; isyânı zûl bilmen gerek Kim kaldı kim herdem naçâr, sabret biraz elbet geçer Rabbin Rahîm koymaz naçâr; hârında haz bulman gerek Artmış acın boynun eğîk, farkındayım derdin büyük, Lâkin onur, Nûr’dan bu yük, bir dost bulup bölmen gerek. İblis belan, baş düşmanın, arzında âh var pişmanın Kıymetlidir her bir anın, her ânı hoş kılman gerek Dergâha gel gir evvelâ; öğren, nedir kâlû belâ Her cân içîn ibret salâ; eyvâh deyip solman gerek. Nefsin bazen vermez aman, hem sinsidir hem pek yaman Kulluktadır izzet ve şân; şândan nasip alman gerek Sorsan cahil yok der fakat, kalp kırmamak en zor sanat Bağdır gönül, gül ek, donat; kem söz diken yolman gerek. Cân tende kuş; göç olmadan, vuslat serâb, hiç olmadan Firdevse yol güç olmadan; Rahmâna râm olman gerek Müstef’ilün / müstef’ilün / müstef’ilün / müstef’ilün Mecit AKTÜRK |
Hemi de kıskanıyorum 😉
Tüm şiirler benim evladım gibiler.
Şiir/ siz olmuyor.
Ya yazınca mutlu olunuyor,
Ya da okuyunca .
Kutluyorum selamlar saygılar sunuyorum.