Depremde yakını yitiren tüm çocuklara ve onların tarifi mümkün olmayan acılarına.....

Şimdi koca bir hiçlik var içimde
Koskoca bir acı
Söyle
Nasıl ölsem isyan olursun
Sokakta bombalarda
Susmuşluğunda bir eylemde
Kapım çarpılanınca yahut başka bir mezhepte
Depremde
Her dinde
On şehirde
Nasıl ölsem insan olursun
Enkazda çocuk olsam
Çadırımı satsa kızılay mesela
Nasıl ölsem acır canın
Tutsam ellerinden
Adını haykırsam sana
Sesimi duyan var mı
Sesimi Duyan var mı
Dışarda insan var mı
Nasıl ölsem silkinir yüreğinde tozların
Oynayıp aklıyla halkın
Kalkar mısın masadan
Doğmamış günleri satıp
Nasıl ölsem
Gece rahat uyursun
Yaşamam senle anla
Uyansam zulümumsun
Çok acıya tanık
Çok sancıda TANIDIK
İçimde kocaman bir hiç
O hiçliğe sığıyor
Yönetenler
Hiç olduğum enkaz
Hiçlik değilmi bu
Hiçliğimde öfke
Ve sahibini bulmamış küfrüm var yakışmayan
Sığıyor da hiçliğime tüm medya
Taşıyor acı yüreğimden
Dedim ya
Hiç kimsemsiniz
Bakmayın öyle benimde insan gibi durduğuma
Mezarda mermer kadar soğuğum bu şubat
Sözlerim benim değil
Benim değil bu ses
Bu soluk benim değil anla
Dokunsan kırılır içimde faylar
Hatay Hatay yıkılırım
Çadırlarda üşümüş
Maraş Maraş kalır enkazım
AHMET GÖÇER