Namluya Sürülen Şehir
Sokaklarını dolaşıyorum
Günahlar büyüten metropol tapınaklarının Sokaklar/boğazıma urgan Barikatlarını aşıyorum. Rüzgara göğüs veren soysuz kızların Barikatlar/soğuk buzdan. Bir dişi varlığını şehvetine adıyor Akrebin kuyruğunda şimdi yaşamak ağrısı Arka mahallede çocuklar büyüyor Yüzleri kirli,elleri kirli,içleri kirli çocuklar Gökyüzünü dondurmak kolay değildir bir yıldız kayarken Yeşili bağırmak kolay değildir dile Bu yüzden arka mahallede çocuklar büyüyor. Kirli çocuklar ki siyah düşürüyorlar güne Gün ki daha beyaz beyazdan Noel ağaçları kuruyor kendi öz toprağında Bir hindikuşun tüyleri dökülüyor yalnızlıktan İnanırlar artık bir şafakta sol yanlarını yitirdiklerine Ve namluya sürüleceğine tüm şehrin birazdan. |
yazılan dizelere şair ağırlığı,coşkuyu verirse, ortaya has bir şiir çıkar.
Şair, heyecanla aklın dengesini birleştirip duygusal düzeydeki izlenimleri yoğunlaştırırsa,ortaya böyle nefis bir eser çıkar
ben kaleminizi bir kez daha kutlarım değerli kslemdaşım...
Saygılar