İç içe geçmiş ,büyükten küçüğü dizili bir zigon sehpa oysa dünya

Sıralı diye, sıraya girenin bol olduğu,

derin soluksuz , asılsız bir rüya

Anlayanı bol, anlatanı eksik olmayan, meydanlara kurulmuş bir panayır alanı güya

Herkesin bir fikri olduğu hiç bir fikrin ise kabul görmediği , hodri meydan muharebesi bu dünya

O yüzden çokta şey yapmamalı

O demiş diye bilmiş, O dememiş diye, hiç etmişlerin dünyası işte tam da burası

Görmedi diye çok bilmiş, çok bildiği için görememişlerin , kendi ablukası

Sevginin nefrete dönüştüğü, sevgi ile nefretin mezara gömüldüğü, yaşayan ölülerin akıl dışı çatışması

O yüzden çokta şey yapmamalı

Uyuyanlar ile uyananların aynı koğuşu paylaştığı, kiminin haberi dahi yok kendinden

Fark edenin ne gelir ki elinden

Kimsenin kimseye yardım edemediği acayip bir yer bu gezegen

Ne anlaşıldı günün birinde, neden derdi eksildi küfesinde

Dedim gibi

o yüzden çokta şey yapmamalı

Doğa izin verdi insana, sabırla yaklaştı bir ana oğluna

İnsan ise ,sahip çıkamadı, ana dediği doğaya

Acımasız bir katil gibi dayadı bıçağı boynuna, kesti ,yaktı yıktı, doymadı doyuramadı kendini

Onu var eden her şeyden, nefretle öç alırcasına yaktı geçti her yeri

Bir sabah rüyasından uyanamadı insan

anladım ki o ğün

Rüyalar değilmiş tersine çıkan insanmış meğer evrene sahip çıkmayan

Ölüm hiç gitmek istemese de bu rezaletin üstüne ,varıp aldı yapma dediği halde yapılanları bir kalemde

Dedim ya

çok ta şey yapmamalı

Kıymet bilmeyene, ana da olsa yapar yapacağını, baba da satar yuvasına sahip çıkmayanı



Bırakalım hak eden çeksin cezasını

Sebep olan olduran görsün hanyayi Konya’yı

Anlasın insan bu rezaletin kendisi asıl mimarı

Dedim ya

O yüzden çokta şey yapmamalı