öldükten 2.5 yıl sonra cenazesi kalkan bir aşkın hikayesi .Az önce çıktı karşıma ve hemen düzenleyip ,seslendirdim .Naçizane

Uzun zaman olmuştu benim adım aşk diyen bir tanışma duymayalı
Kalbimle ve ruhumla
Unutmuşum adını sanını
Verdiklerini aldıklarını
MEĞERSE
Korkmakmış aşk
Senin kadar seni sevmez diye
Endişe duymakmış
Beklemekmiş aşk
Uğurladıktan hemen sonra onu özlemekmiş
Gözlerine bakamamakmış
İzin istemekmiş saçlarına dokunmak için
Totemler yapmakmış gelsin diye bir an evvel
Üzülmekmiş o üzgün diye
Üstlenmekmiş onun dertlerini
Üstesinden geliriz elbet demekmiş
Demekle de kalmamakmış
Göstermekmiş kendini bu yolda
Kendi derdini unutmakmış
Hayata kızmakmış üstüne geldiği için onun
Bana gel onu bırak demekmiş
Karşısına almakmış evreni
Cesaret ve gövde gösterisiymiş
Tatmadığın bir lezzetmiş
Tattığın sandığın
Yanılmakmış önceki aşklara aşk dediğin için
Heyecanmış aşk yanındayken
Onu üzünce dünyalar üstüne yıkılmakmiş
Yalan söylemeden doğrucu kalmakmış
Zamanmış aşk
Acele etmemekmiş
Tavır almamakmış oysa
Sakinleşmekmiş bastırılmış duygulara
Ayakta karşılamak, uğurlar olsun demekmiş
Düzenini bozmakmış
Onun düzeni alsın yerini diye
Uyum aşk
Dua etmekmiş şüphesiz
Gerekirse yalvarmakmış ,
Erdemli bir Özürmüş
Mutlu kılmak için elinden gelenmiş
Onu daha önce tanımamış sanmış olmakmış
Kimseleri bu kadar sevmemekmiş delice
Delirmekmiş aklı başında !
Hırslarını bastırmak alışkanlıklarından vazgeçmekmiş
Aşık Veysel’miş o meğer türkülerde
Anlamak anlaşılır olmakmış
Şükretmekmiş tanıdığına onu Allah’a
Yakınlaşmakmış yaratıcıya onun sayesinde
ve aşk şiir yazmakmış meğer
Peki Neymiş aşk ;daha fazlasıymış her şeyin
Her sebebin her başlangıcı
Her şeymiş meğer AŞK