nefes almanın
zorluğunu hissediyorum,
soluğun bedeni yaşatmasını beklerken;
işkence çekiyor ruhum
dört metris duvarının gölgesi gecem
siyahı bulaştırdı zifiri
güneş batmışmıydı
evlatlıkmıydım artık
ve sevilecekken
o kadar uzaksın ki,
ben sana; ırmağın,
sesine kadar yakınken..
çöl rüzgarları kusalım hasrete bir nefeslik
kavrulalım aşka en adamından
ben yalnızlığımı soyarım çok uzağından
sen bir adım mesafem olursun yakınından
yanaklarından doğmamış çocukları toplarım
gamzeler çizerim yüzüne
yeminler bozarım bir çırpıda
hisset içindeyim
ya iz kalırım dudaklarında
yada gözlerine asılırım
yırtarız kasımları takvim yapraklarından
senden gitmek istemiyorum ki..

26.11.2009
isimsiz şiirler

yıllar önce yazmış olduğum bu şiirin
ismini ; yıllar sonra buldum,
ne mutlu geçen zamana
ve eskittiklerine...



karan