Neden ağladıgımı söyleyemem
Burada gündüz mü gecemi bilmiyorum
Mahşeri çığlıklar duyuyorum her yanım karanlık.her yanımda yanlızlık..
Kımıldayamıyorum elim üşüyor, bacakları yok..
Nefes nefeseyim toz genzime doluyor.
Ölümden korkmuyorum ölümü tanıyorum artık.. insanlar nerede diye sormuyor...
Sadece Makine sesleri kulaklarımda
Annemi babamı aramıyorum. Bak annem ve babam aha şurada yatıyor.
Babam ve annemi örtmüş beton yıgınları
Kardeşim nerede?
Evimizi kim yıktı..
Gözümden düşen bu damla son olsun..
Hayatın sırtıma yüklediği enkazlar değil canımı acıtan..
Sahi sen nerdesin gözlerimin nuru
Sesimi duyuyorsun demeyeceğim.
Yorgunum..
kaç zamandır buradayım bilmiyorum...
Yanımda olmanı ne çok isterdim
Neyse boşver
Bu son olsun.. bu son olsun ..
Bak son yolculuğumda kalem kağıt bulamadığım için nefesime yazdım şaairin şiirinde bahsettiği o mısraları...
Hoşça kal diyemem..
Beni yüreğinin yitik sokaklarında ara...
Kamil Üci