Yine boşverin emek denilen o yüce değeri.
Boşverin ben bir çoban misali azıgımı paylaşırken ne kadar insan olduğumu?
Hadi patlat bir kahkaha, gül geç ...
Süslen suslensin en güzel kumaşlar, altın mucefer takın kollarınızı kulak ve ayaklarina
Bak bir ezan vaktiydi geldiğim zaman şimdi veriliyor sela.....
Kararmadı gözlerim. Kara gözlerdeki ışıgı sevdim...
Bilirim annamın babamın yolculuğunu bak şimdi sıra bende...
Sen kal bu dünyada Gül eğlen geç dalganı hayat ile...
Hatta yapabilirsen durdur zamanı akıp gitmesin hayat arığından....
Sen alış veriş yap.. renga renk yeni elbiseler giyin. Boşver unut an ömre gebe şu bedeni...
Bakma bana üzulursun yüz hatlarin derinleşir...
Hani yaşlanmak bir duraktir.. bak can yolcu ruh yolcu.. sen ben ve son nefesten ibarettir bu hayat ŞİİR KAMİL ÜCİ