Uslu bir çocuk bakışında,
uslu denizin kıpırdanışlarıyla okşanan
bir denizin kıyısında
romantik
güneşin batışını izlerken
omzumu isteyen masum, eski yâr!
Sana omzum yerine,
Gerçeklerin acılarını verdiğim için…

Serseri sokakları adımlarken
keşfetme mutluluğuyla,
daha az yorulup
daha keyifli yürümek için
elimi tutmak isteyen şehr-i yâr!
Sana ellerimin yerine,
anılarımın çürümüşlüğünü verdiğim için…

Uzun ve buzlu gecelerin
titreyişini karabasanlara kapılmadan ve
üşümeden aşmak, ruhunu ısıtmak istediğinden
bedenime sarılmak isteyen derdli yar!
Sana ruhumun buzdağlarını verdiğim için…

Ömür süresi asra yaklaşmasına rağmen
son nefesine kadar yalnız olmak istemeyen
zavallı, vesveseli yâr!
Sana cesaretli kelimeler yerine
korkak susuşlar verdiğim için…

Ey ömrümün mâzi insanları,
mâzimin küskün anıları!
her birinize,
vermemem gerekirken verdiğim,
ya da vermem gerekirken vermediğim her şey,
kabrimin altındaki kabrin toprağında gizlidir…
Zahmetli olsa da,
lâzım olduğunda,
acil durumda eşelemeniz yeterlidir.

03 Ocak 2021 09.00