Yoksun'luk
Vakitlerden kış ;
Ve ben bir yoksunluk mevsimine Yine hazırlıksız yakalanıyordum.. Derme çatma kalbimin içinde, Kendime çarpan sesimden Ucu yanık Şiirler yazıyorum Sana gelen bütün yollar kapalı, Özlemenin ayakları yok ki, içim de darağacı kurulurken intihara hazır hasretim yalın ayak gelip kapını çalsın .. Dalgakıran setleri aşarak, vuruyor düşüncelerim ayak izlerine , Ve gidişinin tozları doldu ciğerime Nasıl üzülmek ise bu ! evimin önünde kapıyı bulamıyorum tam göğsümün ortasında yangın ve ben yağmur damlalarından korkuyorum Kendime kızıyorum, bir zamanlar sustuklarıma iç çekiyorum, Ne çok “Seni seviyorum” demeler biriktirmişim. Ah keşke diyorum Şimdi çıka gelsen Vakit tan yeri Sözcükleri yormadan bakışalım, Uyku hükümdarlığını yitirsin Ve ben gözlerinde aşkın yedi ceddini selama durayım Muhatabını bulamayan “Nasılsın” suali acıtıyor dilimi Yalancı iyiyim demeler yamalıyor kulakları mı Ah ! Gövdemi devirir, belimi büker yoksunluk fukarası Sana üşümenin uyuklaması esir alır gözlerimi ve yıkılırım kalp üstü köprücük kemiğine , Dudakların değer nefesimin kimsesizliğine gecenin sessizliğinde yıldızlara dans ettiren Sesinin yankısı doluşur içerime tam ellerini tutacağım anda bir mayın patlar göğsümün üstünde ve birden uyanırım yeniden paramparça yalnızlığımın hikayesine Kar eriyip giderse ; Geceler yine soğuk olur mu ? yaprakları dibine düşen ağaç güneş yüzü görmeyen ev hüznünü içine damıtan deniz vuslatı tedavülden kalkmış ayrılık miadı dolmuş ömrün son demindeyim kim bilir ölmez isem , Belki yine gelirsin Sokaklar sardunya kokar Ve sen kırmızı pembe yanakların ile Yine benim sevgilim olursun.. Fırat Yetiş |
aşka yeniden yeniden tomurcuklanmak
ne guzeldi siir
tebrikler