Yaşamak Ağrısı
Güneş çekilince çiçeklerin üstünden
Kuşların sesi inzivaya çekilir Gece bütün ihtişamı ile kuşanır zifiri gelinliğini Hüznü kuşanmış yalnızlık ölüm sarılığında sarar bedenimi Bir soğuk yel girer parmak uçlarımdan ta saç diplerime Yıkılır, yerle yeksan olur Kalmaz aşk üstünde aşk Devrilir içerim de bütün inancım Kırılmış duvar boşluğundan hayallerim sonsuzluğa kanat açar Kesilir sesim kalmaz hevesim Yeni yetme bir günün ilk ışığında tükenir nefesim Yaşamak sevmek kavgasında Düşer gönderemden içimde vaktini bekleyen sabırsız ölüm telaşım Şimdiler de Yaşamak benim için yorgun bir anne yüreği Ve sevmek ise çocuğunu tokatlayan babanın merhametsiz elleri. Hep kırlangıçları besledim içimde ; Toprak rengi acılar büyürken özlemlerim de Vedalar hep hazırdı yüreğimin hemen ensesinde Masa üstünde dağıttığım pişmanlıklarım , Dilsiz korkularım Derin öfkelerim Suya yazdığım şiirlerim Sarmayı beceremediğim durmadan kanayan evcil yaralarım var Her gece unutmak için uyumaya çalışırken ölürcesine Biri bana söylesin lütfen apansız neden uyanır ki insan unutamamanın kan ter içinde ki sızılı nöbetlerine Sesimde ki hüzünden önceydi , kalbimden çıkan “ah”! Sırtımı d’eşen bıçağın üstünde benim de parmak izlerim duruyordu! Gerisinde iz bırakmadığını sanan hünerli katiller İlk ben s’ağır kalmıştım beynimde ki uğultuya, göğ(s)ümü parçalayan haykırışa .. Artık anlamını yitirmiş yaşamak ve sevmek adına bütün çırpınışlar Her gece kirpiklerime düşen efsunlu gölgeler Duvarın karasında gizlenen düşler Ayaklarımın ucundan dökülen genç ölümler İçlerinde ki en acısı ise ! Sessizlikte yankılanan, aylak sahipsiz bir ıslığın korkusuydu; Hala yaşamakta direnen çocuksu heyecanımda gizlenen Sulu sepken hüzünler damlıyordu aynanın içine işlemiş ateş kırmızısı hislerimden Büyütmek istedikçe yaşamak ağrısını kucağımda Aman vermiyordu; Göç mevsimi ayrılıklar geçiyordu sürü halinde ömrümden Önce çocukluğum ve gençliğim kanıyordu solgun ve yılgın bir ihtiyarın siluetin den Sonra sevdiklerim ve umutlarım bir bir düşüyordu; Eğri bir çiviye asılı cepleri delik deşik yalnızlığımdan.. Fırat Yetiş 20.11.2022 Ankara |
Muhteşem ki
Kutlarım değerli kalemi ve şairine selamlar saygılar