Doğmamıştı güneş şimalin yönüne doğru.
Engin ırmakların titrek sesiyle
Reva görülmüştü bize yabani beyinliler.

İn cin top oynanmışken dünlerimizle
Nara attık neşeli günler gelir diye.
Irmaklar puslu limanlara doğru akmışken
Ramak kalmıştı ruhi dengesizlikleri görmeye
Muvaffak olamadan kıtlıklar içinde bırakıldık.
Aynanın diğer tarafını göremeden
Kiminin yakınında kiminin de uzağında kaldık.

Yarınlara yalnızlıklarımızla uzandık.
Armut ağaçlarına dadandık ama nafile
Razı olduk hakka yürüyen nesnelerden
Islak zeminlerde hep tepetaklak düştük.
Ne yazık ki tüm zeminlere takıldı adımlarımız
Lal oldu dilimiz küstürüldü emeğimiz
Acımasızca dövüldük küstürüldük.
Rakımları yüksek yollarda
Dayanılması mümkün olmayan düşüncelere
Akıl almaz davalara tanıklık ettik.

Hepten kaybettik sahip olduğumuz değerleri.
En güzel hatıraları gözümüzün önünden silip
Paspasın altına sigaramızın küllerini savurduk.
Yeniden başladık hayata ama olmadı.
Ağlamaklı düşlerin içinde boğula boğula
Lanetli duvarlarla buluştuk ve tümden yıkıldık.
Nimetin büyük değerini bilmişken
Liyakatsizlikler başını yerden yere almışken
Zan altında her evrede bırakıldık.

Kifayetsizliklere bulaşmış yaşamlarla
Amansız hastalıklarla ateşler içinde bırakıldık.
Liberalizm yolunda gönülden sahaf olduk.
Daraltıldı bize gittiğimiz tüm ecvarlar
Işığımız karardı hiçbir şey tadında bırakılmadı
Kıyamet kopmuş gibi süzüldük biz ey halkım.

Mehmet Öksüz