1
Yorum
8
Beğeni
4,0
Puan
177
Okunma
Dünya sessizliğin kırılımıyla
Zemheriyi içmişçesine hava yağmuru kırbaçlıyor
Çığlıklar ardı ardına hiç eksilmiyordu...
Günlerden mayısın on yedisiydi
Çıkagelmişti büyülü endamıyla.
Uykusundayken ruhu asrın depremiyle sarsılmış
İsyanın büyüğünü taşımış ve bir daha mutluluğa erişememişti...
Onu nasıl anlatmalı
İçinde esen rüzgarın yönünü nasıl öğrenmeli bilemiyorum.
Kim bilir bir içki mahzeninde
Ve kim bilir kentimin sırlı vakitlerinde
Kırılgan bir o kadar ürkek bakışların etrafından geçerek sevginin sihirli şifreleriyle aşka bulanmıştı gözleri...
Ertelenmiş hayatların ışığı sönmeden
Taşınabilicek en nadide ruhun sahibi olarak
Ömür süzgecinden kıta kıta geçerek
En umulmadık zaman içinde mutluluğa erişerek sevgi anahtarına sahip olmuştu o güven kokan kadın.
Mehmet ÖKSÜZ
5.0
50% (1)
3.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz