Kalbimin münzevi tesellisinde
Yüzüme yansıyan ay ışığı gecede

Aşk resitali çalıyor piyanonun akordundan
gel sevdiğim çok yol almam belki de
gölgemin yaprakları düşüyor nemli toprağa.
Düşün ki ben fırtına kuşuyum okyanusların.
Helbest’le,, Nisan ezgileriyle çağır beni
ağırla beni kalbin limanında
ayrıntısız olan bir aşkın hikâyesini anlat
mesela beni, seni, bizi
varsa bizden bir biz anlat
denizin, göğün var oluş maviliğini anlat..

Bak
rüzgar giyinmiş yalnızlığımı yine
şuramda, tam göğsümün ortasında
bağıran seni..
lacivert geceye sürdüğüm ağrıları
ceplerime doldurduğum yalnızlıkların
kederiyle sevişen bir aşkın tutanağıyım
bir üşümenin takviminden koptu
ağlayışımın damlaları
solumun üzerine çöreklenmiş
sensizliğin kesiği ömrüm
şu yıkıntı güne veda olsun özleyişim

Ben Lavinia
güz sevdalar büyüttüğüm kentin mültecisiyim
bir tutam gülüşün
esir bir sevdayla
varlığının penceresine göçüyorum
kapama perdelerini

Şimdilerde alabora bir memleketim
kırmızıya boyanmış sayfaların arasına sokulduğum bir kitabın
en münferit yerinde açıklıyorum
bizden habersiz zamana
hayatın rengini rehin almış
tütün sarılığına yazılan..

Dur daha büyümedim yarına
Beni kendine büyüt mis kokan çiçek bahçelerinde

Gel kalbimin payitahtında otur sevdiğim
Aşkın yokluğu asılmasın ruhuma
sabırsız bir kayboluşun resmini çiziyor
kimliğime saklı yalnızlığım
kanayan tarih sayılacak belkide çocuklara
cümlelerin notu sayfalardan alınıp
acıtasyon rotasına yükümlüydü geçmişim
karanlığın yırtılması aşktan vazgeçilmişliğim

Bilirsin
Ustasıyım acıların
kırlangıçlar göç ettiğinde
geride kalan güzle
her düştüğüm kaldırım taşına
Mart enkazı basıyor avuçlarım

Hiç bir adrese ait olmayan bir ben kalıyorum.

Gel sevdiğim
Tut yüreğimden üşüyorum

Gizem/Asi