Puslu sabahlar
Puslu bir sabaha uyandım
İçimdeki kelimeler hâlâ uykuda Kuşların ötüşlerini kıskanıyorum söyleyecek ne çok şeyleri var… Gerçeklerin o acıtan tarafı hep beni buldu sivri uçları kederden kupkuru kesildi bulutlar içime çöker oldu Bedenimi savursam kıtalardan kıtaya, yol gitsem hep uzaklara kuşların kanatları gibi hafifler mi içimdeki ağır yaşanmışlıklar? Gündüz aynı gece aynı hep bir iç sızısı, bulur mu şifasını, puslu sabahlardan uyanır mı bir gün kelimelerim… Zeynep Zuhal Kılınç |