BENİDE GÖTÜR
İçime hüzün yağmurları yağarken
Nasıl mutluluktan söz edebilirim Bir depremin sarsıntısı yüreğimi parçalayan Bir kırık kalp yangınından geriye kalan Zeytin gözlerine bakmaya bakamıyorum Yoruldum,artık bu yerlere sığamıyorum Yalnız yaşamayı öğreniyorum çoğu zaman O kadar yalnızım ki,neden beni anlamıyorsun Belki de hiç anlamayakcaksında Çaresizliğimle alay edip ağlama diyorsun Sararıp soldu yeşeren umutlarım Sonbaharın tozlu kafeslerinde kaldı beklentilerim Sevgi kuşları uçmuyor artık buralarda Bir ben kalıyorum gecenin ayazında Yorgunum,bilmiyorum neden sana vurgunum Zaman öyle acımasız ki Uyku bile tutmuyor karanlıkları Kaybolan,yitik düşlerimi kovalıyorum Herkes uyuyor bir ben kalıyorum ayakta Sen kokuyor dört duvar arası Gitme,gideceksen zeytin gözlerinde beni de götür Baharın tüm kokularını sardım yüreğime Yelkenlerimi açtım karadeniz sularına Esen rüzgarında korku tufanına tutuldum Siyah gözlerinde beni de götür İsterse cellat ayrılığı boynuma vursun Sürüklesin beni isterse imkansızlıkların içine Dalından düşen yapraklar gibi Savruluyorum tanyerine Sustur bu vefasızlığa çalan şarkıyı Özgürlüğe uçan tutsak kuşlar gibi Beni de götür siyah gözlerinde Gittiğin her yere YEŞİLIRMAK |