Ki; Ben yalnızlığımın ana yurdunda vurulurum Her gece Öyle bir yalnızlıktır ki; Benimkisi Ölüm bile yorulur ardım sıra koşmaktan
Sonra gün doğumunda Hüseyin’in dudakları kadar kurak Yüreğimin Kerbela’sına Yeniden basar çıplak ayakların
Doğmaya hazır Ölü bir şehrin Sureti yansırken Göğüs sepetime Eski ile yeni arasına sıkışan Adımsız bir Zaman dervişi olur ayaklarım
Çoğu gün Dayayıp göğsünü Emzirse de Bedenimi gökyüzü Kandıramaz yataklarıma sığmayan Bedevi düşlerini Yeniden sarılırım sadık yalnızlığıma Ve bilirim Beni en çok yalnızlığımın sevdiğini....
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
An/alık şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
An/alık şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Belli belirsiz hayatın kalıp olarak üzerimize yapıştığı bu günlerde belki de en güzeli yalnızlık ama belki de sadece sevgiye olan ihtiyacımızdı bizi yalnızlaştırılan...
Açız hepimiz Sevgiye ve bu açlık içinde Biçilen rolü oynuyoruz hepimiz Güdülemek yerine güdülenmeyi seçtiğimiz sürece yaşam bir hayal kırıklığı yumağı...