Şiir değil o vefasız yare sitem bu
Cehennem sokağında esen meltem bu

Sanma kördüğümüm çözül’mem artık
Gökte kuşlar gibi süzül’mem artık
Bende kader derim üzülmem artık
Sana yeterince kandım inandım
Kavruldum aşkınla bin kere yandım



Herşey sıradan bir olaymış gibi
Gözlerime baktın alaymış gibi
Unutalım dedin kolaymış gibi
Bitsin dediğin de yerle yeksandım
Ben sana bir değil bin kere yandım




Mutluluk adına bildiğin her ne varsa
Yaşardım bir kez beni kolların alıp sarsa
Yıkardım engelleri taş’sa duvarsa
Anlamadın oysa bende insandım
Sana bir kez değil bin kere yandım



Gönül eğlenipte aldatamadım
Dilim de tüy bitti anlatamadım
Hicran kiralık katil atlatamadım
Yoruldum kaçmaktan usandım
Sana bir kez değil bin kere yandım



Kader böyle diye gönül avutma
Beni öldür ama elle bir tutma
Nasıl yaktın beni asla unutma
Unutma eskiden tatlı ruyandim
Sana bir kez değil bin kere yandım



Daha oğlun yokken can Emre diye
Sen düştün içime hep cemre diye
Gözlerin bedeldir bin ömre diye
Bazen umut kestim bazen bağlandım
Sana bir kez değil bin kere yandım


Sanma yokluğuna üzülür artık
Kalbim kuşlar gibi süzülür artık
Çözülür kördüğüm çözülür artık
Keskin bıçak gibi can’a dayandım
Tutuştum bir defa bin defa yandım


Hasretse bu aşkta ödülüm benim
Her ne suç var ise kabulüm benim
Ne has bahçem kaldı ne gülüm benim
Yanıktır her mevsim Eylül’üm benim
Sana bir kez değil bin kere yandım



Bana İmtihan diye seni verdi Allah’ım
Ne gecem gece sensiz nede sabahım
Seni sevmek oldu yar bütün günahım
ne pişmanlık duydum nede utandım
Cehennem geç kaldı ben sana yandım



Tutmaz yaralarımı tutmaz bezler, sargılar
Şiir seninle şiir, hecesin de vurgular
Beni yüce divan’da ancak mevla yargılar
Neden sevdim bu kadar bilmem neden inandım
Cehennem bir kez yakar sana bin kere yandım



Yanmışa ne yapsın o kör ateşler
Sevda barutun’u hasret ateşler
Ne hayaller kurdum, oysa ne düşler
Hani sen ten isen ben tende candım
Sana bir kez değil bin kere yandım