bir gece daha uykum bölündü
rüyamda gördüm seni
dünyamda buldum
çiçekler sermiştim yoluna
yemişler vermişti ağaçlar
gün sana doğmuştu..

sen her şeye güzellik katan
şimdi kader çekildi aradan
ve yokluğuna geçiyor saatler
hangi bahara vuslat
ne vakit diner hasret
zincirlere vurulmuş bedenim
n’olur ara bir selam et..

benliğimi yitirmiştim oysa ki
kaybetmiştim kendimi
odamın duvarları zindan
ne var senden bana kalan
ateşli dudakların sanki mızrak
yaktın yüreğimi unutarak..

yıkansam gözünden akan tek bir damlada
sevdan vuruyor ızdırabımı anla
soluğunu hissediyorum yitik ve sarhoş
önümde bir duble rakı
ardımda alemler ağlıyor
semalarda sevdanın beyazı..

yeni aşklara gözüm tok
kaldıramaz yüreğim bu yükü
her şeyi unutup taktığın yüzüğü
vurulduğum o anı tarif edemem
seni içimde öldürmek için
attığım her kurşun satırlarımda
sevdandan ümidi kestiğim anlarda..

ve artık ayrı iklimlerde ayrı yollarda
kolyeni saklıyorum hala koynumda
hiçbir şeye değişilmez güzel kokunla
cennetleri sıyırarak gülüşünden
boynuna sarılarak ağladığımda
ruhum ölmüşken yaşardı bedenim
okşarken saçlarını sevgimi söylerdi dilim..