hüznün hırkasını çıkarıyorum
sağnak bir yağmurun üzerinden
desemde
hep başarısız mı bu yürek

göçebe eylülüm
yaşama doğuş ayım
on bir eylül sana saatler sayılı
parmağıma somut kalemi sıkıştırıyor

yazdıkça yerini
bir sonraki şiire
tatminsiz
tılısım saçıyor

benliğimin dağarcığı uçurum yar
dipsiz kuyudanda uzak
içimdeki fırtınaya bir ad kuramıyorum
biri buluverse
bir ad konsa

günler
son geometresini çiziyor
hüznün kara saçlarını yakalarken
saatler susuyor

yorgun
nar ekşili gözler
uzanmış gecenin yalnızlığına
yıldızlar öksüz sönük
ay habersiz yasın ardından
ağıtta

düşler hayaller
kızıla çalar
endişe korku keder
alabildiğine
geviş getirerek amacına ulaşıyor

göçebe eylülüm
hüzünlere pervasız
kucak açıyor

Feride Temel
Almanya 05-09-2008