Göçebe Eylülüm
hüznün hırkasını çıkarıyorum
sağnak bir yağmurun üzerinden desemde hep başarısız mı bu yürek göçebe eylülüm yaşama doğuş ayım on bir eylül sana saatler sayılı parmağıma somut kalemi sıkıştırıyor yazdıkça yerini bir sonraki şiire tatminsiz tılısım saçıyor benliğimin dağarcığı uçurum yar dipsiz kuyudanda uzak içimdeki fırtınaya bir ad kuramıyorum biri buluverse bir ad konsa günler son geometresini çiziyor hüznün kara saçlarını yakalarken saatler susuyor yorgun nar ekşili gözler uzanmış gecenin yalnızlığına yıldızlar öksüz sönük ay habersiz yasın ardından ağıtta düşler hayaller kızıla çalar endişe korku keder alabildiğine geviş getirerek amacına ulaşıyor göçebe eylülüm hüzünlere pervasız kucak açıyor Feride Temel Almanya 05-09-2008 |
Şiirsel bir anlatım...
Hüzün göz kırpıyor
Umut alkış çalıyor...
Nice güzel şiirlere kardeşim
Sevgimle