post-ân
adını ne zaman unutmuştum
sardunyalar anlattı bana; ben dinledim usulcacık açarken yapraklarını her yeşil bir maviden koşuyor kimi belli belirsiz açıyor gonca renkler kehribar göğsünü anaç bir kayadan sağarken fısıldaşıyor toprak ilk alına altından çalınıyor bütün gözler bu yüzden bir çocuk gibi ağlıyoruz en canhıraş bir boşlukta ellerin çırpınıyor ellerin bir imgenin uzaklığında bir harf çığı dil bürünürken libasına gün devrilir kırılır yelkenler kırılır indisi suyun yağmuru tanır her toprak onun havada çıkardığı sesi yürüyüşünden bellidir kuş semada kanadı kırılır kolumun içinde kalır kırılan aynalarda bükülür her yansıma cisimli cisimsiz bir tanı uzanırken masada olmayan şiir çağırır beni yalnızlığına sahi adını ne zaman unutmuştum anlatmadı hiçbir çiçek Lirik Dergisi Ocak 2020 |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...