Bir zaman gelir , çile çalar insanın kapısını

Beklenmedik bir misafir gibi karşılar ,kul acısını

Arzularına yenilen, gafil avlananların sınavı

Herkes bilemez , bu sınavın zordur cevapları


Kimi vardır Dilinden söyler duyduklarını

Kalbi atmaz onların , endişeye tıkalı kulakları

Bildiğini bilir anca , katmaz üstüne hiç bir çaba

Kendinden emin oldum diyen, İşte onlar , bin parça


Ey dost

Gücünü güç katmak var iken

Çileyi verenin o olduğunu bilir iken

Yapanın yaptıranın Allah olduğunu söylerken

Gel sen vazgeç , ben oldum, demekten


Yunus gibi, taptuk sultanın yanında pişmeden

Rumi, gibi aşk ile sevmeden

Yusuf peygamber gibi ,kuyularda erimeden

Oldum dersin, hiç bir şey bilmeden


Kul Nesimi gibi derin yüzülmeden

Hallacı Mansur gibi sabretmeden

Eyüp peygamber gibi döşeklere düşmeden

Oldum ben dersin, bilip bilmeden



Ariflerin o yüzülen derileri

Dağa , ummana ,Sığmazam diyen beyitleri

Somuncu babanın açları doyurma gayretleri

Şemsi tebrizinin başından geçenleri

Yaşamadan , bu yoldan geçen yoktur

Ey Allah’ın erenleri



Hz. İsa gibi çarmığa gerilmeden

Yaşarken ölüp tekrar dirilmeden

Hz. Peygamber gibi şeytanını Müslüman etmeden

Oldum dersin durursun

Durduğun yerde olamazsın, anca avunursun




Ölünce biter mi ,kaçtığın o çile

İsteyince döner mi , dünya tersin tersine

Her yola çıkan varır mı sence hakikatine

Bildin mi şimdi

Ham ile pişmiş neye denir ? Ahirette görünce