Yazdığım dizeler uzayıp gider
Şu var ki yaşamak ölmekten de zor
Kitap, defter, kalem, takım elbise
Almakla hiç kimse adam olmuyor


Köyde keçi damı, şehirde okul
Farklıydı, eğitim yöntemi hem de
Uyum sağlaması kolay olmadı
Mağlup olmak vardı kendi cephemde


Babam, Annem bir ümidin peşinde
Kırkını geçince gelmiş gurbete
Çalışmak vazife hiç aksatmadan
Rezil olmamalı kem muhannete


Annem bana iki yolu gösterir
“Seç birini, beğen, sürüp git!” derdi
Birinde daima insanlar gezer
Öbüründe yolcu hep eşeklerdi


Babam, belli bıkmış yokluk elinden
“Oğlum” derdi “oku, bacanız tütsün”
“Bu yaşımda gurbet benim neyime?”
“Sizler memur olun, yoksulluk bitsin”


“Çalış” derdim, “çalış” kendi kendime
Güya niyet edip eser coşardım
Ancak zaman zaman dersi bırakıp
Deli gibi top peşinde koşardım


Orta birde yedi dersten çakınca
Aklımı başıma topladım hemen
Ortaokul liseyi yedi senede
Bitirdim çeşitli noksana rağmen



(Arşiv 16.03.1999)