BİR BÜYÜK VATANSEVER
EMSALSİZ BİR EĞİTİM SEVDALISI
YARDIMSEVER, YİĞİT İNSAN
SEVGİLİ ÖĞRETMENİM ŞÜKRÜ KAPUCU’NUN AZİZ HATIRASI ÖNÜNDE....
SONSUZ MİNNET, ŞÜKRAN VE SAYGIYLA...
MEKANI CENNET,
IŞIKLAR YOLDAŞI OLSUN

Sene altmışbeşte lisede ilk yıl
Yeni bir dönemin kapısındayım
Her yeni adımda bitmez merakım
Acep ne olacak hayattan payım


Lisede öğretmenlerin hiç biri
Diğerinden ayrı önemde değil
Ancak içlerinden ikisi var ki
Bir başka duygulu, bir başka ehil


Sınıf muavini Latife Hanım
Öğrenciyi sever ana misali
O sevecen tavır, o sert edalar
Güler mi kızar mı karışık hali


Şükrü Kapucu’yu tarif mümkün mü?
Anlatıyor, öğretiyor sabırla
Ömrünü tüketmiş eğitmek için
Görülmemiş bir babacan tavırla


Çoğu öğretmenin bugün taptığı
Parayı pul diye tanımış bu zat
O’nun düşüncesi;” yok ise kültür”
İnsan hep köledir olamaz azat


Karşılık almadan kurslar verirdi
Her yaz tatilinde para almadan
Bu fedakâr insan bu yiğit kişi
Çok eziyet çekti hakkı olmadan


O’nu çok yakından tanıyan herkes
Emsalsiz bir öğretmen diye bilirdi
Fizik öğretmeni olmak yanında
Matematik, Kimya dersi verirdi


Toplumda var olan kör düşünceyi
Yok etmesi O’nun en mühim işi
Der ki; insan çalışmalı bıkmadan
Eğer beğenmezse mevcut gidişi


Böylesi toplumda ne kadar çoksa
Korkma karanlıktan, yarınlarından
Güneşi kirleten baş belaları
Hep onlar sorumlu kaygılarından



(Arşiv 16.03.1999)