GÖÇ MEVSİMİ...Bir düşün bir düşün… Bir düş ’ün tabirisin sen Sessizlik kırbaç sense sonum oldun Serden geçtim yardan da yaralarımdan da Yaradan muktedir mevsimlerde saklı nefesim Vereceğim son nefes son b/akış Hâkim olansa kader Hazandan mesulüm Hırpani düşlerin Ben benden çoktan vazgeçtim Bir iklimden arda kalan son damla Hezeyan yüklü yalnızlıkta saklıyım Mealim mecalim Kök söktüren yokluk Yakardığım Rabbim Ne fark eder sen yokken Varsın hâsıl olsun açlık ya da tokluk Günü biçtim Günsüz hüznümü sevda diye içtim Kayıp bir ritim Kaybolan sevgisizliğin Peşine düştüğüm umudun Ve işte yasak tarifesisin sen yorgunluğumun Bitimi mi? Bir batında doğan yitimi mi? Yatırlar satırlar sakıncalar yüklü iklimi Bindiğim son tren Batılı ömrün kayıp mevsim Göç ettim edeceğim Yetim mizacım Anneme duyduğum ihtiyacımın Ötesinde Ötekileştiren ibarelerin nefislerin gölgesinde Kayıp bir bohça gibi Çocuk gelinin saflığındaki acı gibi Yoksunum Sen yoksun Yoksulum Yorgandan taşan hayallerim Başım ermese de göğe Başucumda saklı resmin nezdinden Nazım niyazım dinmedi Nidalarım noksan yakarışlarım ermedi nihayete Gönülden geçen Gönlümü deşen batılı sözcüklerin Uzağındayım çok ama çok Mutluluk bir kazansa varlığım nokta kadar Nüktedan dilim sustu Nazenin goncalarım söndü Bir recim Bir rejim Bir resim Hangi gizin hangi izin peşinde isem İrkildiğim kadar İman gücümde saklı yaşama sevincim Suskunun giydiği Sencileyin yalnızlığımın gölgelendiği Varsın versin evren fetvasını Yakardığım kadar yittiğim Yaşardığım kadar yeşerdiğim Sancım ve sanrım ve tokuşan sözcüklerim, Kalemin ibaresi ne ki ne? Kalemsiz sensiz geçen ömrün nezdinde Solsam ne ki Sonlanmayan acıların dinmeyen esaretinde… Fasılası hazanın Hasılası hatıralarımın Hatamsa bende saklı İnandığım kadar insanlara İman yüklü varlığımın girdabında Öznem de özlemim de sensin Dipçiği huzurun Darağacı yalnızlığın Dilemması varsa yoksa dünyanın Tırnaklarımla kazdığım kuyu Bitmedi gitti varlığımın bir ömür uykusu Gözüm kapalı sevmişim ben insanları Miski amber kokan yer gök Aşkı katık eden şu vasıfsız yürek Göç mevsimimse çok yakın çok Hüsranı delen bakışların |