Ben her gece sana yatarım. Sen, hiç mi bana uyanmadın?Hiç sabah iş başı yaparken ya da çay, kahve molası verirken gölgem değmedi mi yüreğine?Hani olur ya rüzgar eser, toprağı toz eder, toz yüzüne değer... O an hissettiklerini bir çok kez hissetmişsindir elbet...işte öyle de mi hatırlamadın, hissetmedin beni?Oysa ben her sabah 8:13’ te seni hatırlarım. Kurulmuş saat gibi hiç şaşmadan, her sabah 8:13" te bana "günaydın" dediğin o günleri hatırlarım ve her "günaydın diyen kişide seni anarım.Kahvemi hazırlayıp, sigaramı sana yakarım. Her çekişimde sigaramı bir daha, bir daha sevdana dalarım...Bizim köydeki insanlara benzemiyorsun sen. Camide ezanlar okunur, yarı köylü huzurla kavuşur. Kilisede çanlar vurur, bu defa köyün diğer yarısı huzurla kavuşur.
Sonra tüm köylü bazen sıcak bir kahveyle, bazen de kavrulmuş sıcacık çekirdekle köyün meydanındaki en güzel yerde, huzur dolmuş. taşmış yürekleriyle buluşur. Bir bütün olur...Bir itirazım yok bizim oralı olmamana. Benim itirazım seni köylüm sanmama...Dedim ya; ben her sabah 8:13’te seni hatırlarım..Yüreğimde ezanlar, çanlar, ziller, alarmlar hepsi bir anda çalar ve ben her anı 8:13 gibi yaşarım.Ama unutma, ben sensiz de sevdanla yaşarım... Sensiz de sevdanla yaşarım...
30/08//2022Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem