GEÇTİM KENDİMDEN
Aktepe’ye kurdum, camdan bir balkon,
Seyrettim doğayı, geçtim kendimden. Başladım yazmaya, sonbahar sezon, Seyrettim Orta’yı, geçtim kendimden! Osman dede yatar, pekte heybetli Yaylakent el sallar, atmış kasveti Devrez çayı durmaz, akar cilveli Kırlangıç sesiyle, geçtim kendimden! Leylekler göçmüşler, boşalmış yuva Değişir mevsimler, çarpıcı hava Cıvıl cıvıl her yan, ruhlara deva Uzanıp kırlara, geçtim kendimden! Kekik kokladım, eşimle beraber Gençlik manileri, okudum ezber Gözümde canlandı, eski maziler Düşündükçe dünü, geçtim kendimden! Yağmurum kokusu, sarmış doğayı Son dem çiçek kokla, diyor havayı Gelincikler koşarlar, köşe kıyı Atıp yüklerimi, geçtim kendimden! Abuhayat burda, cennet her taraf Karapazar canlı, ölmez fotoğraf Eski dostlar aynı, değişmez şeffaf Kanlıca yolunda, geçtim kendimden! Mezarlarda eser, manevî hava Ana baba dostlar, derin uykuda Bekliyorlar bizi, köşe başında Hüzün çöktü burda, geçtim kendimden Köy kasaba sokak, dolaştım çok kez Belki nasip olmaz, gelmişim son kez Dağ taşta iz sürdüm, hazırladım tez Doyasıya baktım, geçtim kendimden! Kanlıca köyünde, elimde kalem Kul Ahmed-i yazdım, okusun alem Kurt kuş her şeyler, verdi bana ilham Eski mekânlarda, geçtim kendimden! Ahmet Ali Canbaz |