İki Artı Bir Karamsarlık
bütün insanlar iyi
kötü insan yok belkide dayatılan düzenin labirentlerinde bahtımıza ne çıkarsa ona eşlik ediyoruz menfaatin süslü yalanları ile acılarımızı silip şahane masalların içine dalınca kurtuluş orkestrasında asssolist oluyoruz mehtabın duru gölgesi ile avunanlar için zaman geçmişin ibresinde bir sızıntı ne kaldı diye soruyor taklacı mardin sükse sekmeleri serüvenlerle dolu eski yıldızları parlatmaya çalışan anılar var iki artı bir karamsarlık yetmiyor tahta bulamaç tahtını karmaşaya kaptırmış işitiyor olmak acizlik halüsünasyonlu yüreğim güvertede simit atıyor martılara birden bire sözlerimize eşlik edip yaygara koparanları size şikayet etmek istiyorum toprağa su verince sevgi kan kırmızı gül oluveriyorum. |