Her zaman bir yana düşmemek lazım.
Neleri nelere kurban verdik biz.
Ters yöne beyhude koşmamak lazım.
Öz canı ellere kurban verdik biz.

Esame kayboldu okunmaz oldu.
Neleri yuttuk da dokunmaz oldu.
Göz gözü budaktan sakınmaz oldu.
Vefasız kullara kurban verdik biz.

Ağır geldi işte kaybolan vefa.
Sırtlandık yeniden hem de kaç defa.
Amacı, gayeyi sayarken şifa,
Bal dudak, dillere kurban verdik biz.

İçimiz bir oldu dışımız ile.
Yazımız bir oldu kışımız ile.
Hayy dedik bir deli başımız ile.
Olmadık hâllere kurban verdik biz.

Açıldık rengarenk düzde yamaçta.
Amaçta bir şey var beyim amaçta.
Penaltı gördük hep sayısız maçta.
Kaleyi gollere kurban verdik biz.

Hiç dize gelmedik değer demedik.
Bu düzen böyleymiş meğer demedik.
Arpa ve süslü bir eğer demedik.
Atları nallara kurban verdik biz.

Mesut’um olsun be var elbet hayır.
Bu alem herkese ayrı panayır.
Kim diyor çiçeği dikenden ayır?
Arıyı ballara kurban verdik biz.

Mesut ALTUNKAYNAK