KelepçeBazıları ağıt yakarken taze bir ölüye bir kuş gibi çırpınırdı hayat can veremezdi ellerimde Ben sahte bakışları kurşunlarken göğsümde inip kalkardı ümitlerim dağılırdı saçlarım ve ağarırdı gökyüzü Doğru söz ve eller kelepçelenirken namert mazluma göz süzerdi alevlenirdi volkan yüreklerde belki zalimin yüzünde infilak ederdi Ölmek mi kalmak mı bu diyardan göçmek mi ruhun kavrulduğu bir çağda ağlamak mı gülmek mi? Zeynep Zuhal Kılınç |