Ne olur ses ver
Diyelim mi, dil kırılır yen içinde
Sen beni tanımazsın Ben seni nerden bileyim Tanrı selamıdır ne olur ses ver… Derdimin hamalı değilim Anasıyım babasıyım Dokuz göbek evvel atasıyım Kalbimin acısı yüzüme düştü Gözlerimin altında bir kaç hare Ruhum iki büklüm Ne kadar dik dursam Bu kederin bağrında doğrulamam bu gün Öyle mi ıssız Öyle mi tenha Hiç mi gürültüsü yankısı yok bu şehrin Sanki bütün seslere hasretim Sanki onca çaresizim Bir gölge düşse dilime Bir rüzgar esiverse Yahut damlasa bir çeşme Yahut sen … Ben! Takatimi yitirdim çoktan Yaşım olsa da kırk Ayrıldım cümle vardan yoktan Ettim heder , Ömrümü bitirdim çoktan Nasıl ağlasam, nasıl anlatsam Ne olur ses ver Bir harf bir hece Kapısından dilenci çevirmeyenlerin cevrince Ses ver… Ses… |
Bir ses arar, bir yankı...
Heyy! Kimse var mı?
Hayır hayır, ben varım.
Ve Rüzgâr eser, her şey tarumar.
Acılar usumu tamamlar...
Çok saygımla Şairim.