Gülbahar diyorsam gülüyle baharıyla sensin...

Yanağında gül, dudaklarında bahar; olsun mu senin adın Gülbahar?



Küçük güzel yüzüne çizdiğim harita
Bir kıta barındırır bağrında
Bütün kırsalında sen
Ela gözlerine değen bütün gözlere duyduğum kin, incitir seni
Aldırma
Ben seni bağrımdan kıskanırım Gülbahar


Bir kirpiğin gölgesinde damla huzur
Dünyanın seline meyletmem
Geceyi güzelleştiren bir yüzün var
Ve sabaha erişimiz iki uzak ülke gibi
Dilsiz ve düşünceli yürekler ile
Olsun varsın hiç konuşma ne çıkar
Dilediğinde sus
Susuşun da güzel Gülbahar


Uyudun sandıklandı mı kaygılar
Kederin bağrında mahpus
Ziyaretçi kapıda katar katar
Kırılır mı kalem
Son celsede katline ferman umulur mu Gülbahar
Benim boynumun ilmeği ellerinde
Tabureme yan gözle baksan yeter
Yaşamak bir inat uğruna en az
Ölmek unutulmak değil midir en çok Gülbahar


Benden ırakta yıkadın yüzünü
Bakışına hasretimi bandın
Kirpiğine benden selam aldın mı Gülbahar
Deme ayakta durmak yaşamak değil
Ayazı kesen bir bakışın var
Kırılsın mı şimdi,
Gözlerinin derinleşen kuyularına saldığım çıkrık
Umudumu boşa çıkarma Gülbahar.


İstediğin zaman gel
Misafir değil ev sahibimsin Gülbahar
Gelmeyeceksen söyleme
Ümidin eşiğine sermişim kilim
Sökülüp ilmek ilmek
Sana dolaşıyorum zehirli sarmaşıklar gibi
Beklemek sabrımla olgunlaşır
Sormasanda sen, ben söylerim
Gelme ihtimaline taşınıyorum Gülbahar



Beni baharla müjdele
Gülen çocuklar ve sağ salim cesetler anlat
Ben hep kuru bir dalım
Dudakların arasında yaprağını dökmüş son gülün
Dalını kırmayacağına imanım
Yüreğinin yamaçlarında muhabbete açıyorum Gülbahar


Sustur rüzgarı
Sesinin ince bir tılsımı var
Söylesen sessizce bizden başka kim duyar
Geldim de hadi kapının ardında umudum
Önünde yıkıntım var
Bir harabeyi güldürmekten öte hayır mı var
Bu gün Cuma hadi ’ geldim’ de
Fısılda Gülbahar


Gülbahar diyorsam gülüyle baharıyla sensin...