benimse gözyaşlarım kurumuş
kuyudan gelen sesle çoğalıyor matem
gemiler taşıyor gamlarımızı fezaya bir renkle avunan gönlümdeki huşu mabetler sütünları gibi göğe taşıyor imkansızı hangi suların çağıltısı renk vermeden denize az kaldı varmak için sılaya bahçenin sevinci bundan az kaldı kanayan gönlüme dokunacak saçların sararmış yaprakların küfünde ormana karışacak karanlık. |