Bu hayat daha güzel olabilirdi
daha az eşyam ve daha fazla dostum olsaydı
dediğim anlaşılabilseydi ve söyleneni anlayabilseydim
hayat beni severdi hiç kuşkusuz ben hayatı sevebilirdim

Bu hayat daha iyi olabilirdi
yeteneklerime göre bir okulda okusaydım
ve çok sevdiğim bir meslekte çalışabilseydim
hayat bana gülümserdi şüphesiz ben de hayata gülümserdim

Bu hayat daha mutlu yaşanabilirdi
en sevdiğim arkadaşımla bağımı sürdürebilseydim
onunla ara sıra sohbet edip yan yana oturabilseydim
tüm zorluklarına rağmen hayat aslında kolaymış diyebilirdim

Bu hayat daha anlamlı olabilirdi
anlam arayışına girmeseydim bu kadar
doğaçlama yaşasaydım günün ve gecenin renklerini
fark edebilirdim belki de başıma gelen her şeyin iyi yönlerini

Bu hayat daha kolay geçebilirdi
zorlukları gözümde büyütüp strese girmeseydim
gerekli gereksiz konulara kafamı yormasaydım
daha az oturup daha çok yürüseydim serotonin yüklenseydim

Bu hayat daha az karmaşık olabilirdi aslında
boğazımdaki düğüm düğüm sözleri çözebilseydim
daha cesur konuşabilseydim ve daha iyi susabilseydim
enerjimi bedenimde ve ruhumda depolayıp tutabilirdim

Bu hayat çok basit yaşanabilirdi
elimde bir kitabım en iyi arkadaşım olabilirdi mesela
o zaman yalnızlığımla ve kendi kendimle barışık yaşayabilirdim
başka birilerine duyduğum ihtiyacım gün içinde bundan daha az olabilirdi

Bu hayatta huzur dolu bir hikayenin kahramanıyım diyebilirdim
kendime de diğer insanlara güvendiğim gibi birazcık güvenebilseydim
çoğunlukla ne istediğimi bilerek kararlarımı kendim verebilseydim
koyun gibi güdülmeseydim vicdanım kalbim ve ruhum mutmain olabilirdi...



Gülhan Çeliktaş