CaMı KıRıK PeNCeReDe KaNaDı KıRıK SeRÇeYiM ŞiMDiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın insan bazen kendine hoşçakal diyemez
bir şiire sığdırmaya çalışır "hoşçakal kendim , hoşçakal " sevgili kendim gökkubbenin salıncağından sana son seslenişim şöyle çakır keyifle son kez uç uçabildiğin kadar bulutları gözlerinde taşımaya devam ederken sevgini haykır tüm evrene âhhh sancılı yanım tıka basa yitirdim masmavi umutlarımı dünden önceki günün birinde gitmeliyim sonsuz yolculuğa çıkar gibi kaptan da sensin yolcu da kırma dümeni sakın nereye savrulursak savrulalım yazgımız toprağa boyamışken bizi hadi ne duruyorsun ruhum bir bavula topla yüreğine kaçan çığlıkları gizli bölmesine iliştir gözlerine dolan hıçkırıkları serçe kanatlarım kırıldı anne diye bağır avaz avaz son kez kendine söyle sevdiğini bembeyaz bir örtü yeter yanına almaya şöyle süslen püslen allan pullan güzelce âhhh canım kendim senden özür dilerim söz kınından çıktı bir kere geleğe dair planlar yapıp menekşeler yetiştirip orkideler alıp durma sadece lavanta ek biraz daha bahçeye şirin arılara, rengărenk kelebeklere son durağa az kaldı bir güzel vedâ et hepsiyle takın en okkalı gülüşünü eL salla sessizce yolcu da sensin hancı da seferin mübărek olsun.... nagihan |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...