Bir Hazan Mevsimi Misali HayatŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Duydunuz mu ecele çâre bulanı
Bu dünya üstünde bâki kalanı Ne çok küflet yorgunu küçük kalbim Hangi günün ışığına tuttuysam yüzümün ay ışığını Ellerin saçakları battı yüreğime Hayat ateş miydi Zaman su muydu Ah annem bilemedim! Güneş hep çiçek açmadı mı gökyüzüne Bak çocukluğumun yaprakları bir, bir dökülür nasırlı avuçlarıma Ah bağrımda yediveren güller Yosunlu mavisine denizler Gün’ay gecenin karanlığında teneşir Gözlerimde yakamoz, bağrımda hüzüni makam Hangi şiir havası oksijen olur nefesime Kör olası kalbim, dört mevsim güz gülleriymiş meğer. Bir hazan yaprağı misâli savruldu ömrüm Ben Zara Sesimi bağışlıyorum künyesi bozulmamış hayatın gülüşüne Ben Zara Uzanıyor ellerim Mağrip’ten Mışrak’ın efsuni güllerine Unutulmasın Unutulmasın Dilsiz ezgiyim çocukların gülüşünde Ahh yürek ağrım benim hasret bıraktığın gözlerinden öperim Gizem/Asi |