Anlarsın
Sıkışınca akreple yelkovan, zamanın kalmazsa anarsın,
Aynalarda gördüğün çehren kırışınca anlarsın, Duyarsın sesimi derinden, vicdanın sızlayınca ağlarsın, Ecel kervanına yük olunca cayır cayır yanarsın... Hatırında kalanı yalan ile, Sedasında kaldığın vaat ile, Gözlerine baktığını ihanet ile, İç çekip ah edince, beni zere de olsa anlarsın... Bir yalana iman edip kovulunca kaderden, Kondurama yalanları, aptalca biat ederken, Kendinden vazgeçip düştüğün hallere hicap ederken, Anlarsın ettiğin zulmü, belki bir gün anlarsın Ahımdır; Sevdiklerinle sınan yüzbinlerce, Bir saniye gülsün yüzün, ömrün oldukça içerle... Duam; Sana sen gibi bir yar olsun, Senin de azığın senin yalanların olsun... Lokman POLAT |