Kader bu: Emir. Yaradan’ın, meleklerin insanın yaradılışıyla ilgili çekincelerine cevaben söylediği “Ben bilirim, siz bilmezsiniz” şeklindeki buyruğu gerçekleşsin diye gökteki yıldızlar kadar parlak siretleri olan kahramanlar, devrimciler ve yüksek şahsiyetli insanlar elbette her asırda çıkacak ve tarihe yön vereceklerdi.

Tanrı’nın buyruğu gerçekleşsin diye, devrimcilerin pîri İbrahim, baltasını alacak, var gücüyle puthanenin kubbesine indirecek ve cezasını da ateşin en gür yerine mancınıkla fırlatılarak ödeyecekti. Ama bu kararlılık, cesaret, yiğitlik ve candan geçmenin karşısında tabiat kanunları felç olacak ve ateş dahi haddini bilecekti.

Tanrı’nın buyruğu yerine gelsin diye Musa; doğruluğun, vefanın, asaletin ve hakikatin timsali olan asasını fırlatacak ve yalanın, hilenin, entrikanın boynunu devirecekti.

Ve Tanrı’nın buyruğu yerine gelsin diye Musa; gecenin tenhalığında gölgeden gölgeye saklanacak, sadece bir gecede bütün israiloğullarının evini gizlilikten gizliğe girerek çalacak, hepsini teşkilatlandıracak, hicrete hazır hale getirecek, Firavunî casuslardan korumak için gerekirse evlerin balkonlarından atlayacak, denizin sahilinde “bismillah” deyip asasını vuracak ve denizin ortasında kara yolu açılacaktı. Tıpkı aynı asayla “bismillah” deyip vurunca, ansızın taşın on iki yerden yarılıp on iki pınarın fışkırması gibi.

Ve tarih peyderpey tekerrür edince Tanrı’nın en büyük buyruğu yerine gelsin diye Muhammed Hira’ya tırmanacaktı. İbrahim’den miras aldığı baltayla ilkin bencillik ve nefis putunun kafasını orada kesecekti. Derken tezkiye olan ve hafiflenen Muhammed yapayalnız şehre inecek ve kalplerin fethine, devrimi için dava adamlarını hazırlamaya koyulacaktı. Birle başlayacak, büyüyecek, büyüyecek ve binler, onbinler, yüzbinler oluverecekti. Çünkü elindeki Kuran’la dağlar sarsılır, yer yarılır, kayalar harekete geçer ve ölüler dirilirdi. Tanrı “Qum! /kalk” dedi, artık hareket başlamıştı ve hareket adamının rotası bir emirle çizilmişti. Gece gündüz, gizli-aleni her zaman ve her yerde davet… davet.. davet…

.......................Göksel Parıltılarla Adım Adım)



Sızı dolu şamarlar arasında
Ah-u yeminlerimi alıp koşarak semtine
Hep misafir durmanın mahremiyetiydi
Kalemime mürekkep olan!
Ab-ı hayattan bir damla içmek için
Divitimsi kalemimi batırdığım gözyaşlarımla
“Nun vel qelem vema yesturun” andını içerek
Kalemin efsûnî gücüyle geleceğim!

Açılsın göğün kapıları
Nun da bulunan mürekkep
Dökülsün çeşm giryan incilerde
Alnımı teru taze secdegahıma koyup
“İyyake na’budu ve iyyake nestain” diyerek
Tüm enfusî bağlarımı yıkanmış ateşinde eritip geleceğim!

Yıldızlara bağladığım kirpiklerimle
Secde secde eğilerek yollarda
Nalende yüreğime dökülen ah-u zarla
“Veleqed keremna beni adem” diyerek
Tüm bedbin keminlerden sıyrılıp
İnsan üstü erdemlerle geleceğim!

Ve Tur-i Sina’nın sağ cenahında
Eymen vadisinin koyu karanlıklarında
Aşk ateşini görüp uzaklardan
“İnni enellahu rabbul alemin” nidasıyla
Mest olmuş bir sarhoşa dönerek geleceğim!

Aşk tapınağının kapılarında
Bir dilenci kılığında arsızca dikilip
Ve yalvar tiktaklarla çalarak
Bir parça ihlas
Bir dilim samimiyet
Bir tutam sevgi
Bir yudum aşk
Bir kırıntı erdem
Bir zula ahlak
Bir damla ab-ı hayat dilenmek için
Güneş ikliminde ayetlerle geleceğim!

31/05/2007
Büşra

***Şiir değil bu dinmeyen bir ateş!...