Yanık karanfil kokuluydu gecegece sıyırdı siyah tülünü üzerinden tez canlı heyecanlıydı… toprak bir yudum suya hasret yarılmıştı nâr’ından yangın yeriydi zaman… …. sam yelinin soluğu alev dilinde ahenkli melodiyle kavradı sıkıca doğanın yeşil saçlarını yanık karanfil kokuluydu gece mısralar efsunlu imgeler esrikti... .... bahar yağmuruyla cemre düşmüş umutlar yeşermişti dağların zirvesinden bulutlara sıçradı buğu çılgınca köpüren nehir aktı vadilerden ovalara esip savurdu saçlarını rüzgar dudağına buselik tutturup dindi yağmur ve toprak dingindi… Aslı Aydın |