Çürümüş ruhlar
Çürümüş ruhlar.
Duyamaz olmuş ’O’ gülün, güzel kokusunu? Dillerde sitem; Kalpte yaralar... Çok görmüşler insana, küçücük mutluluğu ! Hazanla bitmiş, neden her bahar? Isyanlar, isyanlar... Kahır, gönül feryadı; Gurbet, Öz vatanı aratırken cana Nelerden geçmiş insan. Bir sevdanın uğruna. Bir avuç toprak sonun ! Yakanda eli ölümün. Bir sır peşinde koşarken, sır olmuşsun ! Bomboş geldiğin dünya? Dönde bak bir kendine; nelerle dolmuşsun ! Nereye savrulmuşsun? ... Nigâr Güler (Firuze) |