Zaman
Zaman, insan hikayesinin son cümlesi,
kara bahtlı gözlerin sürmesiydi. Ayaklar altından çekilen bir dünyanın, Namert bir bakışı ve son isteğiydi. Biraz daha kalmak ve tadına varmak, geçici de olsa çiçeklere kanmak içindi, bütün canhıraş çabalar ve hırslar, ve kara deliğin içine doğru çekilen yarınlar. Ân, bir erteleme, bir öne alma gayreti. FAYDASIZ, rüzgârı elde tutma girişimleri Bazen ellerimizden bazen gözlerimizden akıp gidendi zaman. |
Ne kadar yeterli seni sevmeye?
Giden an kisalip kaybolan...
Çok saygımla Şairim.