Ezber Bozan Gün
Öyle yüzsüz ki zaman
Düğümler gezdiğin sokakların dilini Ayak izlerini özetler gölgesiz Gömer maziye senden kalan ne varsa Askıya alırsın yarınlarını o vakit Ezber bozan hayalleri söküp atarsın benliğinden Kıtlık başlar içinde ve en derinden Yaş aldım diye hesaplaşırsın Kim bilsin ki Vukaatsız bir yanın bu şehir Hüzün kuşanan ağaçlar dalsız yapraksız Kahkahaya boğan bilinmezliğin izinde Kanat çırparsın özgürlüğe O an Günü boğan saatler çekilir yanlızlığından Büyük bir dilim pasta kesersin Mavinin buluştuğu gökyüzünden mavi denizlerde Kutlarsın doğum gününü en afillisinden İyiki doğdum dersin. Remziye ÇELİK |