Allaha mektup
Sen Allahsın bense bir kul
kaybettim benliğimi sen beni bul ben nerede ne haldedir yoklar bende herşey sendir nasılsın iyi misin sen yalnızlık çekmez misin her yerden gelir sesin içime dolar nefesin yalnızlığımın tek yoldaşı uykusuzluğumun arkadaşı güzellikler toplamının adaşı Sen Allahsın teksin kalpteki görünmeyen dileksin gecenin karanlığı içime sevgi tohumunu eksin seni anar bütün diller her varlık seni diler seherde açılır Allah Allah diye kırmızı güller bebekler senin şefkat kucağında güler bir sen varsın başkası yok seni kaybedenin derdi çok sana kavuşanın yemeden içmeden karnı tok Sana bu ilk ve son mektubum hep sendin sevdiğim biliyor musun bazen bir orman kuytusunda güzel gözlü ceylan oldun göründün birdenbire gece olup karanlığın yumuşacık tüllerine büründün her sabah bir mucize doğar sıradanmış gibi karanlığın içinden belki de en havasız anımda pencereden hararetime esen yalnızların arkadaşı sırdaşısın açların ekmeğisin aşısın bilmem ki bu küçücük yüreğim seni nasıl taşısın Bir cüretti bu belki günah belki hata belki yanlış bir fiil kime gitsem kimi görsem aradığım yalnızca sendin bunu bil huzursuzum ve yalnızım susmak istiyor artık bu geveze dil içimde bir şeytan var bir de melek gece gündüz atışırlar bazen biri öne geçer diğeri yenik düşer durmadan yarışırlar dışarıdan içeriye kaos içeriden dışarıya huzur taşırlar parlayan ışık olur ruh gözüme kamaşırlar Allaha mektup yazılır mı deseler ne olur sanki insanlara kirpiğini kalem tenini kağıt yapıp yazsan okumaz ki kınayan kınasın konuştuğuna pişman kul başka ne yapsın kanayan kalbini en yüksek uçurumlardan mı atsın geçmişin yükleriyle parçalanmış ruhuna yara bandı mı sarsın sen görensin duyansın gizlisin gizlenirsin lakin her zerrede aşikarsın bir gün bir melek gelip usulca ve sessizce beni dünyadan senin yanına alsın Sen Allahsın bense garip muhtaçların en muhtacı bir kulum yük oldu içime dünyaya dair her ne varsa eşya öte beri çulum dikenlerle döşeliydi mayınlarla bezeliydi hayat yolum kimi zaman kanatlanmıştım adeta uçuyordum sonra bir acı rüzgar esti kırıldı ufalandı kanadım kolum anlatmak derdi büyütürmüş susmak bilgelere mahsusmuş meğer günahlarım affolurdu şu kopasıca dilimi tutup susabilseydim eğer Sen Allahsın ve sadece sen varsın alemde varlık da sensin yokluk da görünen görünmeyen bütün evrende ben garip ben yetim ben aciz bir mahlukum sensin izzet sensin zülcelali vel ikram sensin cömert her an her yerde ellerim boş ne götüreceğim ben bu dünyadan bir gün başım önümde herşey sana muhtaç her yarattığın sana meftun son nefese kadar aranılan istenilen yönelinen dilenilen aslında hep sen oldun Gülhan Çeliktaş |
Anlamlı ve çok güzel anlatımlı bir şiir.
Kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi.
Esenlik dilerim.