BİR ROMAN AŞKI...

Hep mutlu bir roman aşkını özlerdi adam.
Zor olmadan, yürekten seven iki çift olmalıydılar.
Çıkarsız sevmeliydi adamı kadın, adam da onu...
Sağlıkta ve hastalıkta hep yanında olmalıydı.
Kafasına estiği gibi davranmamalı
Rahatsız olduğu şeyleri yapmamalıydı adamın
Tabii ki adam da yapmamalıydı
Umutluydu buldum dedi yanıldı
İnsanlar çok sevildiğini bilerek havalanmamalıydı.
Neyse, o olmalıydı ,
Şımarmamalı, hesap vermeyi bilmeli,
Nasıl olsa bu bensiz olamaz dememeliydi.
Her şeyi düşünerek hareket etmeliydi
Olmadı.
Bir insana o ilişki acı çektiriyorsa ,
o birliktelik bitmeliydi,
yürekle değil mantıkla hareket edilmeliydi.
Bu ayrılık acı çektirse de
Mantığını dinlemeliydi
Mantığını dinledi adam
Arada bir yüreği yine yokluyor, acısa da yüreği adamın,
artık mantığını dinliyor
Olacak geçecek , bu acılar bitmek üzere,
Elbet bitecek.
Adamın acı çeken yüreği nasırlaştı artık
Ve artık umduğu, güvendiği bir aşkı
elbet yeniden bulacak…

(Bir roman aşkı Kazım DOĞAN 29.05.2022