Ressam almış sihirli fırçasını eline,
Konak’tan Kordon boyuna
Alsancak’tan , Karşıyaka’ya
Giden vapuru , yolcularını ,
ve üzerinde uçuşan Martıları çiziyor.
Gri bulutları ara sıra mavi gökyüzünü de unutmuyor
Lacivert suların kıyıya vuran dalgalarını da
Tuvale resmediyor usta elleriyle…
Şair alıyor yüreğinin kalemini eline
Konak’tan , Karşıyaka’ya uzanan sahil şeridine
Ve güzelim insanlarına
Methiyeler diziyor
Sonra;
Bostanlığa uğruyor kalemi
Gün batımımda hayranlıkla
Köprü üzerinden gözlerini kısarak
güneşin batımını izliyor
Alsancak’ta anılarını tazeliyor
Yine , yeni anılar biriktirerek
Dilinde bilindik bir şarkının sözlerini mırıldanıyor
“İzmir’in Dağlarında çiçekler açar
Altın güneş orada sırmalar saçar”
Ressam çiçeklerini çiziyor dağların
Şair buketler yapıyor dizelerinde o çiçeklerden
Sevdiğinin başına taç yapmak için
Ne de güzel yakışıyor saçlarına çiçekler yarinin
O yar ne de güzel gülümsüyor gözlerinin içine bakarak şairin
Şair eriyor, yar eriyor
Anılar birikiyor birlikte adımlanan kordon boyunda,
Kıbrıs Şehitleri caddesinde
Gün gelecek;
Kaldırılacak bir gün o iyi ve kötü anılar
Yıllar sonra anılmak üzere tozlu raflara…
Kazım DOĞAN 25.02.2021