İZMİR ANILARIMIN ŞEHRİ...
Ressam almış sihirli fırçasını eline,
Konak’tan Kordon boyuna Alsancak’tan , Karşıyaka’ya Giden vapuru , yolcularını , ve üzerinde uçuşan Martıları çiziyor. Gri bulutları ara sıra mavi gökyüzünü de unutmuyor Lacivert suların kıyıya vuran dalgalarını da Tuvale resmediyor usta elleriyle… Şair alıyor yüreğinin kalemini eline Konak’tan , Karşıyaka’ya uzanan sahil şeridine Ve güzelim insanlarına Methiyeler diziyor Sonra; Bostanlığa uğruyor kalemi Gün batımımda hayranlıkla Köprü üzerinden gözlerini kısarak güneşin batımını izliyor Alsancak’ta anılarını tazeliyor Yine , yeni anılar biriktirerek Dilinde bilindik bir şarkının sözlerini mırıldanıyor “İzmir’in Dağlarında çiçekler açar Altın güneş orada sırmalar saçar” Ressam çiçeklerini çiziyor dağların Şair buketler yapıyor dizelerinde o çiçeklerden Sevdiğinin başına taç yapmak için Ne de güzel yakışıyor saçlarına çiçekler yarinin O yar ne de güzel gülümsüyor gözlerinin içine bakarak şairin Şair eriyor, yar eriyor Anılar birikiyor birlikte adımlanan kordon boyunda, Kıbrıs Şehitleri caddesinde Gün gelecek; Kaldırılacak bir gün o iyi ve kötü anılar Yıllar sonra anılmak üzere tozlu raflara… Kazım DOĞAN 25.02.2021 |