Görünce aklımı başımdan aldın,
Kalbimi, gönlümü, ruhumu çaldın.
Bir kara bulutun ardına daldın.
Dönmedin bir daha, nerede kaldın?

Kararmış Dünya’ma son ışık oldun,
Tepemden tırnağa içime doldun.
Bahçemde gördüğün her şeyi yoldun.
Suyun mu kesildi, sararıp soldun?

Sazıma ses veren en ince teldin,
Sarılıp yatanda, incecik beldin.
Dört mevsim gözümden süzülen seldin,
Görünmez âlemde, ne yana yeldin?

Bülbüle eş olup şakıyan dildin,
Butona basmadan çınlayan zildin!
Seni sevdiğimi nereden bildin?
Adını alnımdan ne ara sildin?

Dara düştüğümde uzanan eldin,
Bilmedim ne yandan çıkıp ta geldin?
Aklımı fikrimi külliyen çeldin,
Bir paslı hançerle, kalbimi deldin?

Rengârenk perdemde görünen güldün,
Açıp pencereyi kimlere güldün?
Gayrı cam önünde gereksiz tüldün,
Harlı günlerimden kalan son küldün!

Süleyman KARAMAN vega4