Boş yangın tüpü gibi,
Koşuyorum her yangına
Niyetim söndürüyor,
Alevlenen yangınları,
Boş arazide patlamış,
Bir füze gibi dağılmış,
Her yanım param parça,
Mahalle kan revan içinde,
Tağadan bizi mi izliyor ne,
Umurunda mı yananlar,
Bir elinde cımbız birinde ayna,
Nasıl bir gün ne gece ne gündüz,
Doğmadan batıyor Güneş;
En deli ırmak buz tutmuş,
Mitralyözler vurulsa akmaz sular,
İnende çıkanda O’nun katından,
Bir umut parlıyor yürek otağından;
Acılar sinmiş alın kırışıklıklarına,
Sinir gazı patlıyor sabah ilk ışıkta,
Bu hengâme mi çıktı bahtıma,
Her nefesim yangın tüpü olsa,
Ulaşır mı ki her yanan bağıra,
Yüreğimde sızı başımda duman,
Bu acılar dışında var mı başka mekân,
Yoksa alıp başımı gideyim buralardan,
Dağların doruğunda koynumda uyuyan,
Sevgimi burada yetim bırakmayayım ben;
Erol KEKEÇ/12.04.2022/01.02