Portakal çiçekleri, akasyalar açarken,
İlkbaharda kurudu, yeşerecek dallarım.
Turnalar havalanıp, katar katar uçarken,
Uzaktın ilişmedi, ellerine ellerim.
Sana hasret şarkıları, artık dizmeyeceğim,
O ela gözlerine, şiir yazmayacağım.

Bizimkisi hayaldi, belki masum bir düştü,
Uyandık rüyalardan, gerçeğin acısıyla.
Uzadıkça muamma, yüreğime kor düştü,
Ne kadar yaşarım ben, bu gönül sancısıyla?
Yaralı yüreğimi, artık üzmeyeceğim,
O bela gözlerine, şiir yazmayacağım.

Yâd ellerden dönmedin, ayak diretip durdun,
Ve sonunda başardın, takıp oyna zilleri.
Tükettin yıllarımı, çokça bekletip yordun,
Ak köpüklü dalgalar, döverken sahilleri;
Baş harfini kumlara, artık kazmayacağım,
O hâle gözlerine, şiir yazmayacağım.

Alışkınım şaşırmam, hercai hâllerine,
Bir tutam sevgin için, fedaydı oysa canım.
Güle değil yazarım, yangının küllerine,
Sanma rıhtımda bekler, öldü tüm heyecanım.
Bir demet çiçek ile, artık gezmeyeceğim,
O sulu gözlerine, şiir yazmayacağım.

Vuslat sözcüklerini, çıkardım lügatimden,
Kurda-kuşa, böceğe, yönlendirdim kalemi.
Çekildim kabuğuma, döndüm özüme tümden,
Dipsiz kuyuya attım, cümle keder, elemi.
Büyük yeminler ettim, asla bozmayacağım,
Oy Leyla gözlerine, şiir yazmayacağım!

11.04.2022
Muhittin Alaca