Meçhuller İstasyonu
Hiçbir şey hissetmemek,
Nasıl bir histir bilmiyorum, Bu aralar, epey durgun sular Oturduğum yerde dalgınım. Çok düşünceli çağın ihtiyarı, ve kâinat çocuklarının şekeri, Bulanmış bir dünya toz toprağa, Endişeler almış gidiyor başını. Meçhuller istasyonunda bekleyenler ve beklenilenler Hiç başlamayan, bitmeyen O ıssız hikâyeler. Yola hasret bir seyyah, korkudan azad, Meçhuller istasyonunda, yarını bekliyorum. Zeynep Zuha Kılınç |